TOI 700D İNSANLIK İÇİN YENİ BİR DÜNYA OLABİLİR
NASA‘nın Spitzer Uzay Teleskobu Dünya büyüklüğünde ve su belirtisi olan bir gezegen belirledi. TOI 700 d adı verilen gezegenin görüntüsünü simüle eden NASA su belirtisinin bulunduğu farklı gezegenlerin varlığından emin olduklarını ve daha önce Kepler teleskobu ile de farklı gezegenler keşfettiklerini açıkladı.
Washington’daki NASA Genel Merkezi’nde astrofizik bölüm direktörü Paul Hertz, “TESS özellikle yakın yıldızların etrafında dönen Dünya boyutunda gezegenleri bulmak için tasarlandı ve başlatıldı.” ifadelerini kullandı.
NASA’nın Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) adını verdiği teleskop sektör adı verilen gökyüzünün büyük alanlarını bir seferde 27 gün boyunca izler. Bu uzun bakış, uydunun, yıldızın önünde dönen bir gezegenin geçişinin neden olduğu yıldız parlaklığındaki değişiklikleri, transit olarak adlandırılan bir olayla bizim bakış açımızdan izlemesini sağlar.
TOI 700, Dorado’nun güney takımyıldızında 100 ışık yılı biraz üzerinde bulunan küçük, havalı bir M cüce yıldızdır. Güneş kütlesinin ve büyüklüğünün kabaca% 40’ı ve yüzey sıcaklığının yaklaşık yarısıdır. Yıldız, TESS’in görevin ilk yılında gözlemlediği 13 sektörden 11’inde ortaya çıktı ve bilim adamları üç gezegeni tarafından birden fazla geçiş yakaladı.
Yıldız başlangıçta TESS veritabanında Güneş’e daha çok benzediği için yanlış sınıflandırıldı, bu da gezegenlerin gerçekte olduğundan daha büyük ve daha sıcak göründüğü anlamına geliyordu. TESS ekibinin üyeleriyle çalışan bir lise öğrencisi olan Alton Spencer de dahil olmak üzere birçok araştırmacı hatayı tespit etti.
Chicago Üniversitesi’nden yüksek lisans öğrencisi Emily Gilbert, “Yıldızın parametrelerini düzelttiğimizde, gezegenlerinin boyutları düştü ve en dışının Dünya’nın büyüklüğü ve yaşanabilir bölgede olduğunu fark ettik.” Dedi. “Ek olarak, 11 aylık verilerde yıldızdan hiç alev görmedik, bu da TOI 700 d’nin yaşanabilir olma şansını artırıyor ve atmosferik ve yüzey koşullarını modellemeyi kolaylaştırıyor.”dedi.
Gilbert ve diğer araştırmacılar bulguları Amerikan Astronomi Derneği Honolulu’nun 235. toplantısında sundular ve Gilbert’ın liderliğindeki üç makale bilimsel dergilere sunuldu.
TOI 700 b olarak adlandırılan en iç gezegen, neredeyse tam olarak Dünya boyutundadır, muhtemelen kayalıktır ve her 10 günde bir yörüngeyi tamamlar. Orta gezegen, TOI 700 c, her 16 günde bir yörüngede olan Dünya’dan – Dünya ve Neptün boyutları arasında – 2.6 kat daha büyüktür ve muhtemelen gaz egemen bir dünyadır. Sistemdeki en bilinen gezegen ve yaşanabilir bölgedeki tek gezegen olan TOI 700 d, Dünya’dan% 20 daha büyüktür, 37 günde bir yörüngede kalır ve yıldızından Güneş’in Dünya’ya sağladığı enerjinin% 86’sını alır. Tüm gezegenlerin yıldızlarına gelgitle kilitlendiği düşünülmektedir, bu da bir yörüngede bir kez döndükleri için bir tarafın sürekli gün ışığında yıkanması anlamına gelir.
Astrofizik Merkezi’nde astronom Joseph Rodriguez liderliğindeki bir bilim adamları ekibi | Massachusetts, Cambridge’deki Harvard & Smithsonian, TOI 700 d’yi onaylamak için Spitzer ile takip gözlemleri yapılmasını istedi.
Rodriguez, “Bu keşfin etkisi – TESS’in ilk yaşanabilir bölge Dünya büyüklüğündeki gezegeni olduğu göz önüne alındığında – bu sistemi anlamamızın olabildiğince somut olmasını gerçekten istedik.” Dedi. “Spitzer, tam olarak beklediğimiz zaman TOI 700 d geçişini gördü. Bu, TRAPPIST-1 gezegenlerinden ikisinin onaylanmasına ve beş tanesinin daha tanımlanmasına yardımcı olan bir görevin mirasına büyük bir katkı.”dedi.
Spitzer verileri, bilim adamlarının TOI 700 d’nin gerçek bir gezegen olduğuna olan güvenini artırdı ve yörünge dönemindeki ölçümlerini% 56 ve büyüklüğünü% 38 artırdı. Ayrıca geçiş sinyalinin, sistemde daha küçük, daha sönük bir yıldızın varlığı gibi diğer olası astrofizik nedenlerini de dışladı.
Rodriguez ve meslektaşları, bilim insanlarının TOI 700 c’nin yörünge dönemine ve büyüklüğüne olan güvenini sırasıyla% 30 ve% 36 artırmak için küresel Las Cumbres Gözlemevi ağındaki 1 metrelik yer tabanlı bir teleskoptan gelen takip gözlemlerini kullandılar.
TOI 700 parlak, yakın ve yıldız işaret fişekleri göstermediğinden, sistem mevcut yer tabanlı gözlemevlerinin hassas kütle ölçümleri için birincil adaydır. Bu ölçümler, bilim adamlarının iç ve dış gezegenlerin kayalık ve orta gezegenin gazdan yapılmış olduğu tahminlerini doğrulayabilir.
Gelecekteki görevler, gezegenlerin atmosfere sahip olup olmadığını belirleyebilir ve hatta kompozisyonlarını bile belirleyebilir.
TOI 700 d’deki kesin koşullar bilinmemekle birlikte, bilim adamları, bilgisayar modelleri oluşturmak ve tahminler yapmak için gezegenin büyüklüğü ve yörüngesindeki yıldız türü gibi güncel bilgileri kullanabilirler. NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’ndeki araştırmacılar, herhangi bir versiyonun yüzey sıcaklıklarına ve yaşanabilirliğe uygun basınçlara neden olup olmayacağını ölçmek için TOI 700 d’nin 20 potansiyel ortamını modellediler.
3D iklim modelleri, tipik olarak bilim adamlarının potansiyel olarak yaşanabilir dünyalar olarak gördükleri ile ilişkili çeşitli yüzey tiplerini ve atmosferik kompozisyonları inceledi. TOI 700 d yıldızına gelgitle kilitlendiğinden, gezegenin bulut oluşumları ve rüzgar desenleri Dünya’nınkinden çok farklı olabilir.
Bir simülasyon, bilim insanlarının gençken Mars’ı kuşattığından şüphelenilene benzer, yoğun, karbon-dioksit hakim atmosferi olan okyanusla kaplı bir TOI 700 d’yi içeriyordu. Model atmosferi yıldıza bakan tarafta derin bir bulut tabakası içerir. Başka bir model, TOI 700 d’yi, rüzgarların gezegenin gece tarafından uzağa aktığı ve doğrudan yıldıza bakan noktada birleştiği modern Dünya’nın bulutsuz, tüm arazi versiyonu olarak tasvir ediyor.
Yıldız ışığı bir gezegenin atmosferinden geçtiğinde, spektral çizgiler adı verilen farklı sinyaller üretmek için karbondioksit ve azot gibi moleküller ile etkileşime girer. Goddard’da araştırma asistanını ziyaret eden bir Üniversiteler Uzay Araştırmaları Derneği Gabrielle Englemann-Suissa liderliğindeki modelleme ekibi, TOI 700 d’nin 20 modellenmiş versiyonu için simüle edilmiş spektrumlar üretti.
Englemann-Suissa, “Bir gün, TOI 700 d’den gerçek spektrumlarımız olduğunda, geri izleyebilir, onları en yakın simüle edilmiş spektrumla eşleştirebilir ve daha sonra bunu bir modelle eşleştirebiliriz.” Dedi. “Heyecan verici çünkü gezegen hakkında ne öğrenirsek öğrenelim, burada Dünya’da sahip olduklarımızdan tamamen farklı görünecek.”dedi.
TESS, Cambridge, Massachusetts’te MIT tarafından yönetilen ve NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi tarafından yönetilen bir NASA Astrofizik Explorer görevidir. Diğer ortaklar arasında Virginia, Falls Church merkezli Northrop Grumman; NASA’nın California Silikon Vadisi’ndeki Ames Araştırma Merkezi; Massachusetts, Cambridge’deki Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi; MIT Lincoln Laboratuvarı; ve Baltimore’daki Uzay Teleskopu Bilim Enstitüsü. Misyona dünya çapında bir düzineden fazla üniversite, araştırma enstitüsü ve gözlemevi katılıyor.
California, Pasadena’daki Jet Tahrik Laboratuvarı NASA’nın Washington’daki Bilim Misyon Müdürlüğü için Spitzer Uzay Teleskobu görevini yönetiyor. Bilim işlemleri Pasadena’daki Caltech’teki Spitzer Bilim Merkezi’nde yürütülmektedir. Uzay operasyonları, Littleton, Colorado’daki Lockheed Martin Uzayına dayanıyor. Veriler, Caltech’teki IPAC’da bulunan Kızılötesi Bilim Arşivi’nde arşivlenmektedir. Caltech, NASA için JPL’yi yönetiyor.
Modelleme çalışması, mevcut ve gelecekteki gezegen dışı gözlemleri daha iyi analiz etmek için uzmanları kapsamlı ve sofistike bilgisayar modelleri oluşturmak üzere bir araya getiren çok disiplinli bir işbirliği olan Goddard’daki Sellers Exoplanet Ortamları İşbirliği aracılığıyla finanse edildi.
Kaynak – https://www.sciencedaily.com/releases/2020/01/200106200012.htm